🔹🔹🔹Analizy i obserwacje prowadzone przez zespół naszej Kancelarii prowadzą do wniosku, że podmioty wykonujące działalność leczniczą, w tym działalność stomatologiczną
i opiekuńczą mają duże problemy z pobieraniem od pacjenta lub jego opiekunów prawnych,
a także pacjentów w podeszłym wieku, świadomej zgody na interwencje medyczne.

Zagadnienie zgody pacjenta na hospitalizację oraz interwencje medyczne jest regulowane w wielu aktach prawnych. W art. 41 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej zapewniono każdemu obywatelowi nietykalność cielesną oraz wolność osobistą.

Nieodebranie od pacjenta świadomej zgody, w ujęciu prawnym sprawia, że zachowanie lekarza nabiera cechy czynu niedozwolonego. To z kolei uzasadnia odpowiedzialność zakładu opieki zdrowotnej za wszystkie negatywne następstwa wykonywanego świadczenia medycznego, nawet w sytuacji, w której świadczenie to wykonane zostało zgodnie z aktualną wiedzą medyczną.

W orzecznictwie przyjmuje się, że pacjent, który podpisuje zgodę na świadczenia medyczne po uzyskaniu wyczerpującej lub chociażby adekwatnej informacji na jego temat, przejmuje na siebie ryzyko zwykłych powikłań , przy za łożeniu, że wspomniane powikłania nie stanowią konsekwencji winy lekarza. Wyrażając zgodę na udzielenie świadczenia medycznego, pacjent wyraża niejako zgodę na poniesie – nie ryzyka bezpośrednich oraz typowych i zwykłych skutków tego świadczenia i wobec tego niezasadne stają się jego roszczenia wobec lekarza czy podmiotu wykonującego działalność leczniczą, w którym udzielono tego świadczenia.

W załączeniu procedura w PDF: KPGZ_ZGODA INNEJ OSOBY i KUMULATYWNA